Voor vandaag werden in de loop van de dag onweersbuien voorspeld. De bemanningen van de Oliefoo en Rosa segunda hadden besloten op tijd te vertrekken. Nadat wij afscheid van hen hadden genomen, vertrokken de twee schepen om tien uur. Wij waren het er allemaal over eens dat het een fijne vakantie was geweest.
Omdat de brug in Rijksweg 9 pas om één uur draaide hadden wij de tijd. Ik heb aan boord allerlei lijnen, die niet meer nodig zijn, opgeruimd. Wij hadden al enkele boten richting brug zien gaan. Wij gooiden de trossen om tien over half één los en voeren met een slakkengangetje naar de brug. Wij bleken met nog tien zeilboten te zijn, die door de brug wilden gaan. Maar eerst waren de schepen aan de beurt die uit de andere richting kwamen. Het bleken wel zestig schepen, voornamelijk een konvooi Engelse traditionele zeilschepen. Daar tussendoor zagen wij ook meerdere moderne Nederlandse schepen.
Na de brug konden wij meteen de sluis in. Na de sluis bleken slechts vier zeilboten door te gaan richting Haarlem. Bij de Waarderbrug hoorden wij dat er bij de automaat naast het havenkantoor betaald moest worden voor de vaart door de stad. Wij hadden daar net aangelegd, toen er een wolkbreuk los barstte. Binnen enkele seconden plensde het. Corry, die was gaan betalen bij de automaat, die buiten staat, kwam doorweekt terug en moest droge kleren aantrekken. Het duurde even voordat de spoorbrug, samen met de Prinsenbrug geopend werden. Daarna ging de doorvaart door de stad erg vlot. Nog één keer werden wij verrast door een hevige, maar kort durende bui. Er zat ook onweer in. Na de laatste brug was het konvooi gedecimeerd tot twee schepen, wij en een Dehler 31 uit Aalsmeer. Wij voeren daarna achter een motorboot zo snel mogelijk door de Ringvaart, om nog op tijd voor de laatste opening van de spoorbrug bij Sassenheim te komen. De schipper van de Dehler 31 verzocht bij de bruggen om spoed, zodat wij niet te laat zouden zijn. De brugwachters reageerde daar meestal positief op. Net aangekomen bij de spoorbrug, tevens een brug in snelweg 44, ging hij al open. Het was op dat moment half zes. In de almanak stond dat de brug bij Oude Wetering slechts draaide tot zes uur. Dat konden wij natuurlijk niet meer halen. De Dehler 31 bleef overnachten bij het Kaageiland. Wij zijn daarom maar achter de bruggen aan het remmingwerk gaan liggen.
Omdat ik het raar vond, dat de volgende bruggen niet meer bediend zouden worden, ben ik even op internet gaan rondneuzen en kwam een bericht tegen waarin stond dat de bruggen tot negen uur bediend zouden worden. Ik heb de brugwachter toen maar even gebeld. En ja hoor, bediening tot negen uur! Een half uur later waren wij dus weer onderweg. De drie bruggen die wij nog tegen kwamen gingen zeer vlot open. Bij de Oude Wetering konden wij op volle kracht door blijven varen. Via de groeps-Whatsapp vernamen wij dat de beide andere schepen Volendam hadden aangedaan om te schuilen voor de onweersbuien. Om kwart voor acht lagen wij aan het familie-eiland. Op de landjes om ons heen was het uitgestorven. Dat is op weekends buiten de vakantietijd wel anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten