’s Nachts had het geregend. Het hield pas in de loop van de ochtend op. De douche was prima, maar de ruimte bij de wasbakken was nauw. Het was warm en drukkend weer en in de sanitaire ruimte leek het wel een sauna. Buiten was het beter omdat er een lekker briesje stond. Met de andere schepen was afgesproken rond twaalf uur naar Greenwich te gaan met de hele groep. Er was nog even discussie of wij met de snel varende ferry of met de metro zouden gaan. Het werd uiteindelijk de metro, omdat wij op tijd bij het Royal Observatory wilden zijn om het bal hijsen te zien om klokslag 13.00 uur (GMT 12.00 uur) . Na een vlotte rit met de metro en een stevige wandeling de heuvel op waren wij precies op tijd bij het Observatory. Een grote rode bal ging iedere minuut vanaf 5 minuten voor 13.00 uur steeds een stukje omhoog, om exact om 13.00 uur weer helemaal te zakken.
Daarna zijn wij het museum in gegaan en konden wij veel leren over de tijdmeting in de loop van de eeuwen. In het gebouw was het vaak koel, maar buiten werd het steeds warmer. Wij waren blij als wij onder de bomen konden staan of lopen. Moe van het slenteren zijn wij buiten bij het museum op een bank gaan zitten, met uitzicht over de tuinen van Greenwich en de stad Londen.
Onderaan de heuvel zochten wij een pub op, waar wij wat hebben gedronken. Er stonden vervolgens nog twee bezoekjes op de planning. Eerst liepen wij naar de Cutty Sark, een clipper uit de negentiende eeuw, die op de kant bezichtigd kon worden. Omdat er weinig tijd was en er flink voor de toegang betaald moest worden, zijn wij langs het schip gelopen en doorgegaan naar het maritiem museum. Wij hadden slechts een half uurtje en hebben dus niet veel kunnen bekijken. Het meest interessant was de tentoonstelling over vuurtorens. Om vijf uur werden wij door het personeel verzocht het gebouw te verlaten. Wij wilden met de fast ferry naar de Tower en namen op de koop toe dat het er erg druk was en wij daardoor veertig minuten zouden moeten wachten. Maar wij hadden geluk: er werd een extra schip ingezet waardoor wij binnen een kwartiertje onderweg waren.
Wij voeren langs ‘onze’ haven en zagen even later de Tower Bridge opdoemen. Achter de brug bij de Tower konden wij uitstappen en vandaar zijn wij terug naar de St. Katherines haven gelopen. Wij waren er getuige van dat de Tower bridge, voor een bark met zeiltuig, werd geopend. Na langs de haven van St. Katherines te hebben gelopen, zijn wij een pizzarestaurant ingegaan, waar wij op de eerste verdieping een tafel kregen aan het raam.
Wij hadden hier uitzicht op de sluis van de haven en zagen enkele boten in- en uitvaren. In principe had Hugo besproken, dat wij zondag ook naar deze haven konden komen. Maar aan tafel besloten wij dit niet te doen en gewoon in Limehouse Marina te blijven. Hugo heeft per telefoon de reservering afgezegd. Volgens Google Maps was het dertig minuten lopen naar onze haven. Wij besloten de dag af te sluiten met een wandeling. Het werden uiteindelijk veertig minuten voor wij bij de boten waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten